archeo [1139]
armie i żołnierze [3934]
biografie i wspomnienia [9141]
czasopisma odkrywców [836]
czasy starożytne [1346]
deser [2314]
dla dzieci [1050]
fakty, domysły, interpretacje [1873]
fortyfikacje i podziemia [506]
H I S T M A G . o r g [8]
historia narodów [2041]
historia w obrazkach [323]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1479]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1387]
ludzie, czasy, obyczaje [7199]
machiny wojenne [2140]
mity i religie [1822]
odkryj historię [492]
ofiary wojny [2355]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [140]
pod Gwiazdą Dawida [1233]
podróże w czasie i przestrzeni [6027]
polityka i ideologia [4359]
Polska po wojnie [2688]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2020]
sekretna wojna [864]
tajemnice, skarby, przygody [474]
warsztat [919]
wojny, batalie, potyczki [4527]
zamki, dwory, pałace [518]
Ziemia Obiecana [882]

Budowanie tożsamości narodowej poprzez muzykę to długotrwały proces, którego znaczna część rozgrywa się w intersubiektywnej przestrzeni życia społecznego. Wskaźnikiem zachodzenia tego procesu są sytuacje, w których wykonywaniu i recepcji wybranych utworów muzycznych bądź recepcji postaci tych kompozytorów, którzy świadomie pełnią rolę zaangażowanych w życie swej wspólnoty narodowej działaczy lub, którym kreatorzy recepcji przypisują pełnienie takiej funkcji, towarzyszy proces mitologizacji danych wytworów artystycznych na symbole narodowe a postaci danych kompozytorów na narodowych twórców w muzyce. Proces ten ukazałam na przykładzie recepcji postaci i twórczości Stanisława Moniuszki. Przeanalizowałam "Listy Stanisława Moniuszki"[1] z perspektywy socjologii humanistycznej. Skoncentrowałam się na świadczącej o recepcji dzieł moniuszkowskich analizie doniesień prasowych i analizie zachowanych pisemnych wypowiedzi kompozytora, z których można wyczytać informacje o kontekście tworzenia, wykonywania i obecności twórczości Stanisława Moniuszki w intersubiektywnej przestrzeni kulturowej właściwej dla danej kategorii odbiorców. Ponadto przeanalizowałam sposoby obecności narracji moniuszkowskiej w górnośląskiej kulturze kreowane przez Związek Śląskich Kół Śpiewaczych w I połowie XX wieku za jednostkę analizy przyjmując czasopismo „Śpiewak Śląski”/”Śpiewak” z lata 1920 – 1948. Narracja moniuszkowska, której różne warianty są/były obecne w górnośląskiej intersubiektywnej przestrzeni kulturowej, jest dla mnie elementem pamięci społecznej/pamięci kulturowej. Jako taka jest ona uwikłana w zależne od kontekstu społeczno-kulturowego i historycznego relacje etniczne/narodowe zachodzące wśród mieszkańców śląskiej ziemi, zwłaszcza pomiędzy polskością a (górno)śląskością.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: