Salon
Ośrodek KARTARok wydania: 2016
ISBN: 978-83-64476-62-4
Oprawa: miękka
Ilość stron: 280
Wymiary: 165 x 215
Dostępność: Na półce
26.60 zł
Opowieść o działającym przez 33 miesiące – od jesieni 1976 do lata 1979 – miejscu spotkań niezależnych twórców – Salonie stworzonym przez Tadeusza Walendowskiego, wspólnie z żoną Anną Erdman, wnuczką Melchiora Wańkowicza, w dawnym mieszkaniu pisarza przy ulicy Puławskiej w Warszawie.Zobacz więcej
„Istniały rozmaite nurty, różne filozofie i sposoby działania, ale wszystkie były obecne razem. Byliśmy otwarci i gotowi ucierać poglądy. Potrafiliśmy się różnić – może nie zawsze pięknie, ale było nas zbyt mało, żeby wykluczyć kogokolwiek, kto chciał stawiać opór systemowi. […]
Pójście do Salonu nie wynikało z nieposłuszeństwa obywatelskiego – już byliśmy dużo dalej. Czuliśmy, że to my tworzymy alternatywną elitę.”
(Czesław Bielecki)
„Najważniejszym aspektem naszego miejsca było to, że tam przychodzili też ludzie, którzy żyli na obrzeżach albo w ogóle poza układami opozycyjnymi. To nie była przestrzeń spotkań opozycjonistów, korowców – tacy też tam się licznie zjawiali – ale byli też ludzie spoza, niedziałający, niewychylający się. Nie bali się przychodzić. To piękne – pomost między zwykłymi ludźmi a tymi najbardziej wychylonymi, jawnie się opowiadającymi przeciwko «władzy ludowej».
Zrozumiałem, jaką to odegrało rolę, kiedy nazwiska tych ludzi, ich twarze rozpoznawałem w okresie «Solidarności», a zwłaszcza gdy powstał rząd Mazowieckiego. Rząd, Sejm – tam było mnóstwo uczestników salonu.Zrozumiałem, że to ziarno, które wtedy zostało zasiane czy przez KOR,czy przez salon – dało plon.”
(Tadeusz Walendowski)
„Istniały rozmaite nurty, różne filozofie i sposoby działania, ale wszystkie były obecne razem. Byliśmy otwarci i gotowi ucierać poglądy. Potrafiliśmy się różnić – może nie zawsze pięknie, ale było nas zbyt mało, żeby wykluczyć kogokolwiek, kto chciał stawiać opór systemowi. […]
Pójście do Salonu nie wynikało z nieposłuszeństwa obywatelskiego – już byliśmy dużo dalej. Czuliśmy, że to my tworzymy alternatywną elitę.”
(Czesław Bielecki)
„Najważniejszym aspektem naszego miejsca było to, że tam przychodzili też ludzie, którzy żyli na obrzeżach albo w ogóle poza układami opozycyjnymi. To nie była przestrzeń spotkań opozycjonistów, korowców – tacy też tam się licznie zjawiali – ale byli też ludzie spoza, niedziałający, niewychylający się. Nie bali się przychodzić. To piękne – pomost między zwykłymi ludźmi a tymi najbardziej wychylonymi, jawnie się opowiadającymi przeciwko «władzy ludowej».
Zrozumiałem, jaką to odegrało rolę, kiedy nazwiska tych ludzi, ich twarze rozpoznawałem w okresie «Solidarności», a zwłaszcza gdy powstał rząd Mazowieckiego. Rząd, Sejm – tam było mnóstwo uczestników salonu.Zrozumiałem, że to ziarno, które wtedy zostało zasiane czy przez KOR,czy przez salon – dało plon.”
(Tadeusz Walendowski)
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Nielegalna polityka
• Gołębnik. Historia miejsca
• Rozliczenia z ekipą Gierka 1980-1984
• Starostowie Warmii i Mazur w latach 1945–1950. Szkice biograficzne
• Stosunki polsko-jugosłowiańskie w latach 1945-1971
• 1989
• Historia filozofii politycznej
• Pomorze 1920
• Granaty ręczne i karabinowe Armii Czerwonej 1918-1945 i radzieckie granaty ręczne w Wojsku Polskim 1945-1955
• Śmiechu warte, czyli z czego śmiał się PRL
• Gołębnik. Historia miejsca
• Rozliczenia z ekipą Gierka 1980-1984
• Starostowie Warmii i Mazur w latach 1945–1950. Szkice biograficzne
• Stosunki polsko-jugosłowiańskie w latach 1945-1971
• 1989
• Historia filozofii politycznej
• Pomorze 1920
• Granaty ręczne i karabinowe Armii Czerwonej 1918-1945 i radzieckie granaty ręczne w Wojsku Polskim 1945-1955
• Śmiechu warte, czyli z czego śmiał się PRL
Recenzje
| Brak recenzji tej pozycji |
