książki historyczne
Oferta wydawnictwaPolecamy w sieciKatalog do pobrania

Kategoria biografie i wspomnienia
Okres historyczny II Wojna Światowa
Oblężone

Nakład wyczerpany!

Oblężone

Koczyna J., Bergholc O., Ginzburg L. KARTA i PWN
Rok wydania: 2013
Seria: Karty Historii
ISBN: 978-83-7705-227-3

Oprawa: miękka
Ilość stron: 208
Wymiary: 130 x 200

Dostępność: Niedostępna

34.20 zł


Dzienniki trzech mieszkanek Leningradu dokumentują niemal dzień po dniu umieranie miasta i jego społeczeństwa podczas blokady miasta - piekło oblężenia trwało 900 dni, od września 1941 r. do stycznia 1944 r.
Trzy, zamieszczone tutaj, poruszające relacje są świadectwem straszliwych konsekwencji sowieckiej propagandy, strachu przed śmiercią, wszechobecnego głodu, walki o przetrwanie i resztki człowieczeństwa w nieludzkich warunkach.

O Jelenie Koczynie zachowały się tylko szczątkowe informacje. Wzmianka w dzienniku o wykładach w Instytucie Technologicznym pozwala przypuszczać, że studiowała nauki ścisłe, a następnie − jak wynika z niektórych zapisów − pracowała w Instytucie Filozofii albo Matematyki. Swoje notatki czyniła niemal codziennie na marginesach gazet, skrawkach tapet, etykietach. Złożyły się one w stertę postrzępionych świstków, które autorka wywiozła z oblężonego Leningradu i pieczołowicie przechowywała. Przez wiele lat nie miała odwagi do nich zajrzeć. Uczyniła to dopiero w 1979 roku. Jej "Dziennik czasu blokady" po raz pierwszy został opublikowany po polsku w kwartalniku „Karta” (nr 8, 1992).

Olga Bergholc − rosyjska poetka, pisarka − nazywana była „głosem oblężonego Leningradu”. W czasie trwania blokady na antenie radiowej czytała niemal codziennie swoje wiersze, które, jak sama o nich mówiła, powstawały „ku pokrzepieniu serc” leningradczyków. Jej wystąpienia radiowe dodawały ludziom otuchy − pomagały przeżyć lub... godnie umrzeć.
Dziennik Olgi Bergholc jest niezwykle intymny − bombardowania, strach przed śmiercią, głód nie zajmują w nim najwięcej miejsca. Utrwalała w nim bowiem to, co dla niej było najważniejsze − miłość, stratę najbliższego człowieka (mąż autorki zmarł w czasie blokady) i nowe uczucie, budowane pośród wszechogarniającej śmierci, na ruinach ginącego miasta. Dziennik jest też niezwykłym świadectwem wojny i działalności aparatu władzy sowieckiej, która ze względów propagandowych świadomie skazała setki tysięcy ludzi na śmierć.

Lidia Ginzburg (1902–1990), pisarka, eseistka, literaturoznawca, w czasie II wojny światowej pracowała w leningradzkim Radiokomitecie. Podczas blokady straciła matkę, która zmarła śmiercią głodową. Pracę nad "Zapiskami człowieka oblężonego" autorka zaczęła jeszcze w trakcie blokady Leningradu, próbując odtworzyć typowy dzień "błokadnogo czełowieka" przez zsumowanie doświadczeń swoich i innych mieszkańców miasta: „W 1942 roku, kiedy było już trochę lżej, zaczęłam zapisywać fakty, rozmowy, szczegóły życia w czasie blokady – notatki do przyszłej, jeszcze bliżej nieokreślonej pracy”. Potem je dwukrotnie uzupełniała i poprawiała – pod tekstem widnieją trzy daty: 1942–1962–1983. Jej "Zapiski..." to szczegółowa analiza stanu ducha człowieka postawionego wobec ekstremalnego doświadczenia, która może stanowić podsumowanie losu wszystkich leningradczyków.



Oferta wydawnictwa Polecamy w sieci Katalog do pobrania