archeo [1138]
armie i żołnierze [3934]
biografie i wspomnienia [9126]
czasopisma odkrywców [836]
czasy starożytne [1344]
deser [2315]
dla dzieci [1050]
fakty, domysły, interpretacje [1869]
fortyfikacje i podziemia [505]
H I S T M A G . o r g [8]
historia narodów [2037]
historia w obrazkach [323]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1479]
koszulki MIASTO MENELI - Custom Factory [2]
królowie, władcy, dyktatorzy [1384]
ludzie, czasy, obyczaje [7188]
machiny wojenne [2136]
mity i religie [1819]
odkryj historię [491]
ofiary wojny [2351]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [140]
pod Gwiazdą Dawida [1230]
podróże w czasie i przestrzeni [6023]
polityka i ideologia [4353]
Polska po wojnie [2688]
promocja WIELKA LITERA [1]
rycerze i zakonnicy [2018]
sekretna wojna [864]
tajemnice, skarby, przygody [474]
warsztat [919]
wojny, batalie, potyczki [4522]
zamki, dwory, pałace [518]
Ziemia Obiecana [882]

"Oto niezwykłe wspomnienia Swietlany Mielnik, germanistki, która, przepracowawszy 50 z górą lat na kijowskim Uniwersytecie im Szewczenki w Kijowie, w wieku 78 lat, opuściła rodzinny kraj, by osiąść w Polsce - ojczyźnie swoich przodków ze strony ojca. Wydarzenia, sytuacje, które opowiedziała, miały miejsce naprawdę. Była ich uczestnikiem, naocznym świadkiem albo słyszała o nich od najbliższych. Jest to opowieść o latach stalinowskich represji , o głodzie na Ukrainie, o młodzieńczej miłości w trudnych czasach i o wszechobecnym strachu przed prześladowaniami, o zdradzie i niegodziwości ludzkiej, ale i o studiach uwieńczonych tytułem docenta. Niełatwo żyje się w takich warunkach, a jednak Swietlanie Mielnik udało się zachować nadzwyczajną życzliwość do bliźnich. Zaprzyjaźniony z Autorką wnuk Henryka Sienkiewicza, etnograf i badacz dziejów rodzinnych – Juliusz Sienkiewicz tak oto poleca tę lekturę:
„ Jej wspomnienia są dla polskiego czytelnika bezcenne. Relacje z otchłani gułagów są w Polsce dość znane. Natomiast zwykłe życie obywateli sowieckich jest nam obce. Wspomnienia pani Swietlany są porażające... Dla normalnych ludzi była to jedna wielka cela więzienna, gdzie nie wiadomo kto szpicel, a kto prześladowany. Ludzie żyli sparaliżowani strachem, a przy tym świadomi bezczelnego kłamstwa władz, artykułowanego bolszewicką nowomową.
Jest jeszcze inny aspekt tych wspomnień... Nie ma w nich śladu uraz, jadu, a przecież z podłością ludzką w tym nieludzkim kraju często się spotykała... Lektura jej wspomnień była dla mnie prawdziwa ucztą duchową”."

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: