archeo [1184]
armie i żołnierze [4161]
biografie i wspomnienia [9969]
czasopisma odkrywców [868]
czasy starożytne [1441]
deser [2434]
dla dzieci [1134]
fakty, domysły, interpretacje [2155]
fortyfikacje i podziemia [533]
historia narodów [2244]
historia w obrazkach [351]
KARTY UPOMINKOWE [2]
kolekcje [1602]
królowie, władcy, dyktatorzy [1481]
ludzie, czasy, obyczaje [7885]
machiny wojenne [2299]
mity i religie [2026]
odkryj historię [531]
ofiary wojny [2534]
Pan Samochodzik [179]
plansze, pionki, karty [141]
pod Gwiazdą Dawida [1307]
podróże w czasie i przestrzeni [6716]
polityka i ideologia [4734]
Polska po wojnie [2902]
rycerze i zakonnicy [2169]
sekretna wojna [909]
tajemnice, skarby, przygody [511]
warsztat [980]
wojny, batalie, potyczki [4864]
zamki, dwory, pałace [545]
Ziemia Obiecana [955]

Nienawiść, która zawsze zaślepia, popychała w latach 1918–1933 niemieckich polityków wszystkich opcji do szukania współpracy z totalitarnym państwem bolszewickim (sowieckim), aby wspólnie „wykończyć Polskę”. Nie tylko uwiarygadniano w ten sposób ludobójczy reżim, ale i przyzwyczajano niemiecką opinię publiczną do tego, że totalitaryzm może i ma na koncie jakieś zbrodnie, ale w końcu nie jest taki zły, skoro pomoże usunąć raz na zawsze „polską przeszkodę”. W tym sensie można powiedzieć, że drogę Hitlera do władzy przygotowywali demokratyczni politycy niemieccy układając się z bolszewickimi zbrodniarzami w Rapallo (1922) i w Berlinie (1926). Tak się składa, że po stronie niemieckiej byli to szefowie dyplomacji wywodzący się z liberalnych ugrupowań (Walther Rathenau oraz Gustav Stresemann), a jeden z nich (Stresemann) został nawet laureatem pokojowej Nagrody Nobla.

Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także: