Generalski Konterfekt. Biografia zbiorowa dowódców częstochowskiej 7 Dywizji Piechoty 1921-1939
IbidemRok wydania: 2007
ISBN: 978-83-88679-56-8
Oprawa: miękka
Ilość stron: 575
Wymiary: 165 x 235
Dostępność: Na półce
76.00 zł
Książka jest biografią zbiorową dowódców 7 Dywizji Piechoty (Częstochowa) w okresie pokoju (1921-1939). Dywizją dowodzili generałowie: Eugeniusz Pogorzelski, Paweł Szymański, Emil Prochaska, Stanisław Wróblewski, Mieczysław Dąbkowski, Wacław Stachiewicz i Janusz Gąsiorowski.
W książce przedstawiono czas i miejsce urodzenia tych ludzi, ich pochodzenie społeczne, wykształcenie cywilne i wojskowe, służbę w armiach zaborczych lub Legionach Polskich, a także w armii II Rzeczypospolitej, sygnalizując rany odniesione na frontach, stan zdrowia, wygląd zewnętrzny, zainteresowania osobiste (np. naukowe lub muzyczne), pobyt w niewoli, czas życia i okoliczności śmierci czy sprawy tzw. rodzinne.
Szczególny nacisk położono na walory fachowe i predyspozycje wojskowe generałów - zawsze na szerokim tle polityczno-militarnym. Dwaj ostatni dowódcy 7 Dywizji Piechoty to szefowie Sztabu Głównego. Generał W. Stachiewicz dowodził dywizją w latach 1933-1935, a następnie objął - po generale J. Gąsiorowskim - tak ważne stanowisko w armii. Nastąpiło to wkrótce po śmierci marszałka Józefa Piłsudskiego. Natomiast J. Gąsiorowski wymienił W. Stachiewicza w Częstochowie. Zatem przedostatni szef Sztabu Głównego kierował obroną w rejonie Częstochowy (Wrzesień 1939). Samotna 7 Dywizja Piechoty broniła się dzielnie i uległa wobec nieporównywalnej, przygniatającej przewagi wroga na lądzie i w powietrzu.
W książce przedstawiono czas i miejsce urodzenia tych ludzi, ich pochodzenie społeczne, wykształcenie cywilne i wojskowe, służbę w armiach zaborczych lub Legionach Polskich, a także w armii II Rzeczypospolitej, sygnalizując rany odniesione na frontach, stan zdrowia, wygląd zewnętrzny, zainteresowania osobiste (np. naukowe lub muzyczne), pobyt w niewoli, czas życia i okoliczności śmierci czy sprawy tzw. rodzinne.
Szczególny nacisk położono na walory fachowe i predyspozycje wojskowe generałów - zawsze na szerokim tle polityczno-militarnym. Dwaj ostatni dowódcy 7 Dywizji Piechoty to szefowie Sztabu Głównego. Generał W. Stachiewicz dowodził dywizją w latach 1933-1935, a następnie objął - po generale J. Gąsiorowskim - tak ważne stanowisko w armii. Nastąpiło to wkrótce po śmierci marszałka Józefa Piłsudskiego. Natomiast J. Gąsiorowski wymienił W. Stachiewicza w Częstochowie. Zatem przedostatni szef Sztabu Głównego kierował obroną w rejonie Częstochowy (Wrzesień 1939). Samotna 7 Dywizja Piechoty broniła się dzielnie i uległa wobec nieporównywalnej, przygniatającej przewagi wroga na lądzie i w powietrzu.
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Jazda Rzeczypospolitej Polskiej w okresie od 12 X 1918 do 25 IV 1920
• Myśl wychowawczo-szkoleniowa Marszałka Józefa Piłsudskiego w latach 1918-1935
• Rzeki w dziejach cywilizacji
• Garnizon Łódzki Wojska Polskiego 1918-1939
• Od Titanica do Kurska - tajemnice wielkich katastrof
• Europa a islam
• Gorączka latynoamerykańska
• Technicy lotnictwa polskiego na Zachodzie 1939-1946
• Wojskowe znaki tożsamości
• Autochtoni polscy, niemieccy,czy... Od nacjonalizmu do komunizmu (1945-1949)
• Myśl wychowawczo-szkoleniowa Marszałka Józefa Piłsudskiego w latach 1918-1935
• Rzeki w dziejach cywilizacji
• Garnizon Łódzki Wojska Polskiego 1918-1939
• Od Titanica do Kurska - tajemnice wielkich katastrof
• Europa a islam
• Gorączka latynoamerykańska
• Technicy lotnictwa polskiego na Zachodzie 1939-1946
• Wojskowe znaki tożsamości
• Autochtoni polscy, niemieccy,czy... Od nacjonalizmu do komunizmu (1945-1949)
