Gra strategiczna - El-Alamein 1942
Taktyka i StrategiaRok wydania: 2016
Oprawa: nie dotyczy
Ilość stron: 0
Wymiary: 210 x 300
Dostępność: Niedostępna
66.00 zł
Każda wojna ma swoje punkty zwrotne, najczęściej kojarzone są one z wielkimi bitwami, w których dotychczasowy zwycięzca ponosi sromotną klęskę. Nie inaczej było pod El-Alamein.
Wojska niemieckie atakujące z kierunki Libii po kilku bitwach i pościgach dotarły na przedpola Kairu. Ich ewentualny sukces oznaczałby konieczność wycofania z Egiptu lub walkę na linii Nilu. Ta druga perspektywa, przy szczupłości sił wydawała się mało realna. Należało więc stawić opór w miejscu najdogodniejszym. W tym celu wybrano obszar wokół małej stacji kolejowej El-Alamein i tereny na południe od niej aż do Depresji Quatara. Wybór nie był przypadkowy – było to miejsce, w którym odległość od morza do depresji była najmniejsza (ok. 85 km) i ominięcie tej pozycji było niemożliwe. Niemcy musieli ją zaatakować frontalnie. Jedynym problemem mogło się okazać prawie całkowite nieprzygotowanie pozycji obronnych.
By temu zaradzić już w czerwcu oddziały tyłowe rozpoczęły tworzenie systemu zasiek i pół minowych wokół El-Alamein, kolejne prace rozbudowywano w kierunku południowym oraz jako samodzielne punkty oporu na dogodnych o obrony wzgórzach. W dalszej kolejności zamierzano połączyć te samodzielne punkty oporu w jeden system. Jednak ofensywa Niemców była tak szybka, że prac nie dokończono.
Można więc rzec, że obydwie strony przystąpiły do bitwy z marszu, z tym tylko, że alianci nie musieli prowadzić działań ofensywnych – wystarczyło im czekanie i lokalne kontratakowanie. Niemcy tymczasem musieli przeć na przód. Jakakolwiek stabilizacja frontu była im całkowicie nie na rękę. Byłby to gwóźdź do ich trumny. Wiedzieli bowiem o nadciągających alianckich posiłkach.
Postanowili więc atakować natychmiast.
Bitwa na wzgórzach Ruweysat – Atak z marszu miał w przypadku Niemców wiele korzyści takich jak zaskoczenie wybór kierunku i ruchliwość wojsk, ale miał też jedną słabość – brak wiedzy o przeciwniku. I o ile nie było to tak istotne, gdy walczyło się ze słabym wrogiem, o tyle w tym przypadku miano się natknąć na zorganizowany system obronny obsadzony artylerią przeciwpancerną i posiadający odwody pancerne.
Główne uderzenie skierowali Niemcy pomiędzy pozycję nadbrzeżną a Wzgórza Ruweysat. Uderzenia pomocnicze wyszły na El-Alamein i na południe od wgórzr Ruweysat. Plan nie był skomplikowany – zakładał rozcięcie sił alianckich i zmuszenie ich do odwrotu. Z tym tylko, że należało utrzymać szlaki komunikacyjne z własnymi siłami – a to okazało się bardzo trudne, gdyż idące z tyłu włoskie dywizje piechoty nie dotrzymywały tempa marszu. Co istotne alianci zorganizowali kilka poważnych kontrataków na skrzydła nacierających, zmuszając ich do przegrupowań i straty czasu. Po trzech dniach walk Niemcy wycofali się na zachód i zajęli pozycje umacniając się na zajętych terenach.
Przez dwa miesiące na froncie afrykańskim panował spokój, przerywany jedynie lokalnymi starciami. Obie strony przygotowywały się do rozstrzygającego starcia
Gra zawiera: dwie kolorowe plansze w wymiarach 50/70 cm, instrukcja ze scenariuszem rozgrywki, 429 sztancowanych żetonów.
Gra przeznaczona dla 2-6 osób, od lat 14
Wojska niemieckie atakujące z kierunki Libii po kilku bitwach i pościgach dotarły na przedpola Kairu. Ich ewentualny sukces oznaczałby konieczność wycofania z Egiptu lub walkę na linii Nilu. Ta druga perspektywa, przy szczupłości sił wydawała się mało realna. Należało więc stawić opór w miejscu najdogodniejszym. W tym celu wybrano obszar wokół małej stacji kolejowej El-Alamein i tereny na południe od niej aż do Depresji Quatara. Wybór nie był przypadkowy – było to miejsce, w którym odległość od morza do depresji była najmniejsza (ok. 85 km) i ominięcie tej pozycji było niemożliwe. Niemcy musieli ją zaatakować frontalnie. Jedynym problemem mogło się okazać prawie całkowite nieprzygotowanie pozycji obronnych.
By temu zaradzić już w czerwcu oddziały tyłowe rozpoczęły tworzenie systemu zasiek i pół minowych wokół El-Alamein, kolejne prace rozbudowywano w kierunku południowym oraz jako samodzielne punkty oporu na dogodnych o obrony wzgórzach. W dalszej kolejności zamierzano połączyć te samodzielne punkty oporu w jeden system. Jednak ofensywa Niemców była tak szybka, że prac nie dokończono.
Można więc rzec, że obydwie strony przystąpiły do bitwy z marszu, z tym tylko, że alianci nie musieli prowadzić działań ofensywnych – wystarczyło im czekanie i lokalne kontratakowanie. Niemcy tymczasem musieli przeć na przód. Jakakolwiek stabilizacja frontu była im całkowicie nie na rękę. Byłby to gwóźdź do ich trumny. Wiedzieli bowiem o nadciągających alianckich posiłkach.
Postanowili więc atakować natychmiast.
Bitwa na wzgórzach Ruweysat – Atak z marszu miał w przypadku Niemców wiele korzyści takich jak zaskoczenie wybór kierunku i ruchliwość wojsk, ale miał też jedną słabość – brak wiedzy o przeciwniku. I o ile nie było to tak istotne, gdy walczyło się ze słabym wrogiem, o tyle w tym przypadku miano się natknąć na zorganizowany system obronny obsadzony artylerią przeciwpancerną i posiadający odwody pancerne.
Główne uderzenie skierowali Niemcy pomiędzy pozycję nadbrzeżną a Wzgórza Ruweysat. Uderzenia pomocnicze wyszły na El-Alamein i na południe od wgórzr Ruweysat. Plan nie był skomplikowany – zakładał rozcięcie sił alianckich i zmuszenie ich do odwrotu. Z tym tylko, że należało utrzymać szlaki komunikacyjne z własnymi siłami – a to okazało się bardzo trudne, gdyż idące z tyłu włoskie dywizje piechoty nie dotrzymywały tempa marszu. Co istotne alianci zorganizowali kilka poważnych kontrataków na skrzydła nacierających, zmuszając ich do przegrupowań i straty czasu. Po trzech dniach walk Niemcy wycofali się na zachód i zajęli pozycje umacniając się na zajętych terenach.
Przez dwa miesiące na froncie afrykańskim panował spokój, przerywany jedynie lokalnymi starciami. Obie strony przygotowywały się do rozstrzygającego starcia
Gra zawiera: dwie kolorowe plansze w wymiarach 50/70 cm, instrukcja ze scenariuszem rozgrywki, 429 sztancowanych żetonów.
Gra przeznaczona dla 2-6 osób, od lat 14
Klienci, którzy oglądali tą książkę oglądali także:
• Gra strategiczna - Hastings, Stamford Bridge, Fulford 1066
• Gra strategiczna - Tigers in the Snow (Tygrysy w śniegu)
• Gra Memory Historia
• Gra strategiczna Grochów 1831
• Gra strategiczna - Falaise 1944
• Gra strategiczna - Ebro 1938
• Gra strategiczna - Bismarck Battleship
• Gra strategiczna - Warsaw 1944
• ZnajZnak Sport Gra
• Gra strategiczna - Desert Rats 1940-42
• Gra strategiczna - Tigers in the Snow (Tygrysy w śniegu)
• Gra Memory Historia
• Gra strategiczna Grochów 1831
• Gra strategiczna - Falaise 1944
• Gra strategiczna - Ebro 1938
• Gra strategiczna - Bismarck Battleship
• Gra strategiczna - Warsaw 1944
• ZnajZnak Sport Gra
• Gra strategiczna - Desert Rats 1940-42
